|
|
        
|
 |
A Mika Moose Xmas (Greek): Chapter 11
by Thanos K & Asa B
2006-12-22 10:23:47 |
| Print - Comment - Send to a Friend - More from this Author |
Το ευγενικό χαμόγελο του Αι Βασίλη έκανε τον Μίκα να αισθάνεται μεγάλη συγκίνηση και δάκρυα είχαν αρχίσει να μαζεύονται στα μάτια του με την θύμηση του κοπαδιού του, ειδικά της μητέρας του αλλά ο Μίκα κρατιότανε, δεν ήταν η στιγμή για να αρχίσει τα κλάματα γι’ αυτό καταπίνοντας τα δάκρυα του είπε, «Μάλιστα Άγιε Βασίλη, μόνο να υπάρχει κάτι που θα ήθελα για τα Χριστούγεννα, θα ήθελα να δω την οικογένεια μου πάλι. Μόνο να ...ντρεπόμουνα να το ζητήσω γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν ήμουνα σίγουρος ότι ...υπάρχεις. σε παρακαλώ συγχώρεσε με!»
Ο Μίκα κοίταξε το πάτωμα και στο μυαλό του άρχισαν να περνάνε εικόνες από όλα όσα είχαν συμβεί τις προηγούμενες βδομάδες. Ο κακομοίρης ο Μίκα ήταν ένα πολύ απλό μους που του άρεσε να τρώει το χορταράκι του και να παίζει με το κοπάδι του, που να φανταστεί ότι θα καθόταν με τον Αι Βασίλη στο εργαστήριο του, ότι θα ήταν περιτριγυρισμένος από ξωτικά, νάνους και ότι μια καρακάξα θα γινόταν ο καλύτερος φίλος του! Τα δάκρυα είχαν αρχίσει να μαζεύονται ξανά και με χαμηλή φωνή ρώτησε, «λοιπόν Άγιε μου, νομίζεις ότι θα μπορέσεις να με βοηθήσεις να βρω την οικογένεια μου;»
Όλοι μέσα στο μεγάλο δωμάτιο μπορούσαν να δουν την αγωνία και την ελπίδα στα μάτια του νεαρού μους, δηλαδή ... καλά, όλοι «Ε!» έκραξε ο Μάτι, «Δεν θα με αρωτήσει κανένας αν ο Μίκα ήταν καλός αυτή τη χρονιά; Και μάλιστα τι νομίζω εγώ και πόσες φορές τον προστάτευσα και πόσο καταπληκτικός φίλος είμαι και .... ουάου!» ένα μικρό μπισκότο που μόλις είχε πετάξει ο Πόσι χτύπησε τον Μάττι και αυτό το ακολούθησε μια βροχή από μικρά μπισκότα και γέλια «άου, άου, συγνώμη, συγνώμη!» και αφού κρύφτηκε πίσω από τον Μίκα φώναξε «καλά, καλά, ήταν ένα πολύ καλό παιδί!»
«Χο, χο,χο!» Ο Αι Βασίλης γέλασε και όλη η μεγάλη του κοιλιά κινιότανε με το γέλιο του. «είσαστε όλοι σας τόσο αστείοι!» και με αυτό σηκώθηκε από την πολυθρόνα που καθόταν και προχώρησε προς μια μεγάλη διπλή πόρτα που έμοιαζε σεν όλες τις πόρτες που έχουν οι στάβλοι. «Λοιπόν,» είπε όταν έφτασε μπροστά στις πόρτες, «όπως είπα αυτή είναι μια πολύ δύσκολη βραδιά και είμαι πραγματικά ...πνιγμένος και νιώθω ότι ο κύριος Σέεμι κάπου με ψάχνει αυτή τη στιγμή για να τον βοηθήσω, οπότε καλύτερα να φεύγω όσο ακόμα εχω χρόνο και πριν αρχίσει να κάνει λάθη όπως και .... αλλά ...θα τα πούμε πάλι σύντομα!»
Ο Μίκα κοίταξε γύρω του μπερδεμένος και κάπως πιο στενοχωρημένος και ο Μάττι βλέποντας την αντίδραση του φώναξε, «Άγιε, Άγιε, τι έγινε με την ευχή του Μίκα; Δεν μπορείς να φύγεις και ...» όλοι κοιτάζανε τον Αι Βασίλη γεμάτοι προσμονή. Ο Άγιος Βασίλης κοίταξε χαμογελαστός τον Μάττι και είπε, «σαν να έχεις δίκιο μικρή καρακάξα, νομίζω ότι ο Μίκα θα έπρεπε να πάρει το δώρο του ..λίγο νωρίτερα αυτή τη χρονιά...» και με αυτό άνοιξε την διπλή πόρτα ...
«Μαμάααα!!!» φώναξε ο Μίκα πριν δάκρυα χαράς τον αφήσουν να πει οτιδήποτε άλλο. Μπροστά στη διπλή πόρτα στεκόταν μια ομάδα από επτά μους, και δεν ήταν απλά επτά μους αλλά το χαμένο κοπάδι του μους! Για αρκετά λεπτά δεν ακουγόταν κανένας άλλος στο δωμάτιο εκτός από τις φωνές χαράς, τα γέλια, τις αγκαλιές του κοπαδιού και τις ...κραυγές μιας καρακάξας.
Η Μίνα, ο Μότι, ο Μόρις και η Μαρί, η Μίια και ο Μάρτι και φυσικά η μαμά όλοι ήταν γύρω από τον Μίκα περιμένοντας την σειρά τους να τον αγκαλιάσουν με τον μοναδικό τρόπο που τα μους αγκαλιάζονται. Ο Μάττι παρακολουθούσε τον φίλο του συγκινημένος να αγκαλιάζει την μητέρα του και όλοι όσοι ήταν μέσα στο μεγάλο δωμάτιο ένιωθαν τη συγκίνηση της ξανανταμωσης της οικογένειας. Ο μικρούλης ο Μάττι σκούπισε γρήγορα ένα δάκρυ που είχε αρχίσει να πέφτει.
«Μαμά,» ο Μίκα κατάφερε να πει, «που είναι ο μπαμπάς;» η μητέρα του Μίκα χαμήλωσε τα μάτια της και είπε, «γύρισε πίσω και άρχισε να σε ψάχνει μικρέ μου. Από τότε δεν τον έχουμε δει. Μια ομάδα ξωτικών του χιονιού μας συνάντησε πριν από μερικές ώρες και αφού άκουσε τις περιπέτειες μας και το ότι σε ψάχναμε, μας είπε ότι κάτι άλλα ξωτικά σε είχαν βρει και ήλθαμε όλοι μαζί εδώ που ερχόσουνα κι εσύ περιμένοντας σε. Κανένα από τα ξωτικά δεν μας έχει πει κάτι για τον πατέρα σου και...» Ο Μίκα γύρισε γεμάτος λαχτάρα προς την μεριά που μέχρι πριν λίγο στεκόταν ο Άγιος Βασίλης αλλά ο Άγιος είχε πια φύγει!
Ο Μάττι αισθανόταν λίγο περίεργα και λιγουλάκι ζήλια γιατί κανένας δεν τον σύστηνε, ειδικά αυτόν που ήταν ο καλύτερος φίλος του Μίκα. «Εσύ πρέπει να είσαι ο Μάττι,» μια απαλή φωνή είπε δίπλα του. Ο Μάττι γύρισε απότομα και είδε την μητέρα του Μίκα να στέκεται πίσω του, «Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά καρακάξα, έχουμε ακούσει για όλες τις περιπέτειες σου με τον Μίκα μας από τα ξωτικά και φυσικά ο Μίκα μας είπε πολλές φορές τόσα καλά πράγματα γι σένα...» ο Μάττι συγκινήθηκε με αυτά που άκουσε και μην ξέροντας τι να πει ...την φίλησε απαλά στο μάγουλο!
Και αρχίσαν ξανά τα γέλια καθώς ο Μίκα άρχισε να συντείνει τον φίλο του στο κοπάδι του και να τους λέει τις περιπέτειες τους και αυτό συνεχίστηκε μέχρι ο Μάττι ένιωσε πραγματικά κουρασμένος από τις πολύπλοκες χειραψίες με τα μους. Ευτυχώς που θυμόταν τις μαγικές λέξεις, και πως θα μπορούσε να τις ξεχάσει, και το τραπέζι γέμισε για άλλη μια φορά από φαγητά και γλυκά, σοκολάτα και λίγο από όλα μέχρι που ο κόσμος του φάνηκε πάλι ...τέλειος!!!
«Έχουμε πρόβλημα!» ακούστηκε μια λαχανιασμένη φωνή, ήταν ένα μικρόσωμο ξωτικό που μόλις είχε μπει στοπ δωμάτιο και το είχε πει, «Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο κύριος Πόσι. Το μικρό ξωτικό τους προσπέρασε και πήγε γρήγορα προς την ομάδα των ξωτικών που ήταν συγκεντρωμένη στο κέντρο του δωμάτιου και άρχισε να επαναλαμβάνει συνέχεια, «έχουμε πρόβλημα, ωχ, έχουμε πρόβλημα, αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα και τι θα γίνει τώρα με ...τα παιδιά;»
Read the other chapters
<--Previous 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Next--> |
| Print - Comment - Send to a Friend - More from this Author |
|
|
|
Newsletter
Subscribe
Contact
Search
