Το αφεντικό της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον Παναγή Μπατζάκα.

Έξω ξημερώνει... Πρόσφατα παρατήρησα ότι αυτό συμβαίνει κάθε μέρα. Μέσα, εγώ τα πίνω και απολαμβάνω τη μεγάλη δημοσιογραφική μου επιτυχία: πήρα συνέντευξη από το αφεντικό μου! Και μάλιστα, μου την έδωσε μόλις σε τρεις δόσεις και μέσα σε διάστημα 9 μηνών... Αυτός είναι ελάχιστος χρόνος για το αφεντικό μου, δεδομένου ότι π.χ. ένα πρότζεκτ που ανακοίνωσε πρόσφατα του πήρε 4 χρόνια για να το σκεφτεί και θέλει ακόμα κάνα εξάμηνο για να το σουλουπώσει έτσι ώστε να βγάζει νόημα! Το διαβατήριο για να ανοίξουν για μένα οι πόρτες της παε Παναθηναϊκός και να μου δώσει συνέντευξη ο κύριος Τζίγγερ, ήταν ότι...μου είχε δώσει συνέντευξη (για την ακρίβεια με είχε τιμήσει) ο κύριος Πέτρος Κόκκαλης! Τι περίεργο, ε; Ιδού λοιπόν το κείμενο που λογικά θα μου χαρίσει το Πούλιτζερ φέτος:

ΜΠ: Κύριε Τζίγγερ...

ΤΖ: Επ!!! Παναγή, μπορείς να μου μιλάς στον ενικό...

ΜΠ: Τι; Στον ενικό; Εγώ, ένας απλός ροκάς; Σε εσάς; Ωχ, έκλασα λίγο τώρα, σοβαρά το λέτε;

ΤΖ: Ναι. Why not?

ΜΠ: ΟΚ, μέσα! Πω πω, πόσο ανθρώπινος, γαμάτος και «ένας από εμάς» είσαι τελικά... Πάμε λοιπόν, Τζίγγερ, τι είναι για σένα ο Παναθηναϊκός;

ΤΖ: Η μεγαλύτερη ομάδα της Αθήνας και μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, αν όχι η μεγαλύτερη.

ΜΠ: Όχι που είσαι αφεντικό μου, αλλά έδωσες τρομερή απάντηση. Απόσταγμα. Και δεν μου λες, ο Ολυμπιακός τι είναι για σένα;

ΤΖ: (έπειτα από σκέψη δευτερολέπτων) Θα σου απαντήσω με ένα τραγουδάκι που αρέσει στο θείο μου να τραγουδάει: «Περαία μου, Περαία μου με το Σαρωνικό σου, που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου»...

ΜΠ: Επειδή βλέπω ότι έχεις μεγάλη ρέντα στις απαντήσεις σου, θα σε ρωτήσω και αυτό που βασανίζει κάθε φίλαθλο, σε ολόκληρο τον κόσμο: Τι σημαίνει μεταγραφές;

ΤΖ: Μεταγραφές δεν σημαίνει απαραίτητα ενίσχυση.

ΜΠ: Ψαγμένο μοιάζει κι αυτό, για εξήγησέ το...

ΤΖ: Πάρε για παράδειγμα τις δικές μας μεταγραφές. Η στρατηγική μας επιλογή είναι κατά κανόνα να παίρνουμε χειρότερους παίχτες από αυτούς που διώχνουμε. Π.χ. δίνουμε το Σεϊταρίδη, παίρνουμε το Ραγκουέλ. Διώχνουμε το Μινχ, παίρνουμε το Σέριτς. Από παλιά την είχαμε αυτή τη φιλοσοφία, όταν για παράδειγμα έφευγε ο Μπορέλι και παίρναμε το Μαλέκο. Άρα, μεταγραφές για εμάς δεν σημαίνει ενίσχυση, αλλά αποδυνάμωση.

ΜΠ: ...(Έχω μείνει άναυδος από θαυμασμό.)

...εκείνη τη στιγμή, την εκκωφαντική σιωπή μου σπάει ο ήχος του κινητού του...

ΜΠ: Ωραίος, έχεις ρινγκτόουν το «That’s the way I like it»;

ΤΖ: Ποτέ δεν προλαβαίνω να το ακούσω ολόκληρο, το απαντάω αμέσως. Είσαι σίγουρος ότι είναι αυτό;;;;

ΜΠ: Απολύτως!

ΤΖ: Περίεργο, νόμιζα ότι αυτή η μουσική ήταν ο ύμνος του Παναθηναϊκού... Το άκουγα στο γήπεδο μετά τα γκολ...

ΜΠ: Α ναι, κάτι ξέρω για αυτήν την παρεξήγηση... Τέλος πάντων, πάμε σε ένα άλλο θέμα τώρα που μου το θύμισες: Ποια είναι η άποψή σου για τους οπαδούς;

ΤΖ: Ποιους εννοείς, αυτούς που κάποτε τους έβαζες τζάμπα στις συναυλίες σου;

ΜΠ: Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό;

ΤΖ: Ε ξεχνιούνται αυτά; Ιστορικές συναυλίες εκείνες ρε Παναγή, της πουτάνας γινόταν! Χαμός για ένα εισιτήριο, πανζουρλισμός, κι εσύ αυτά τα παιδάκια τα έβαζες μέσα στο τζαμπέ... Έβλεπαν Μπατζάκα live και τώρα μιλάνε οι αχάριστοι...

ΜΠ: Κατάλαβα, συμφωνούμε λοιπόν... Κι εσύ τους θεωρείς αχάριστους... Σου λένε κανένα μπράβο;

ΤΖ: Για ποιο πράγμα;

ΜΠ: Ξέρω κι εγώ; Τέλος πάντων, για λέγε τη γνώμη σου για το ρόλο των οπαδών, για χώσ’τα!

ΤΖ: Υπάρχει μια εν γένει υπερβολή και υπέρβαση του υποτιθέμενου ρόλου. Νομίζω πως το συνδεσμιακό ρεύμα οπαδών περνάει μια κρίση ρόλου και ταυτότητας σε μια νέα πραγματικότητα. (Σ’ αρέσουν αυτά με τις δύσκολες λέξεις; Ένας φίλος μου, ο Ντίνος μου τα έχει γράψει, πολύ μορφωμένο παιδί.) Και πολλές φορές δημιουργούν προβλήματα, όπως για παράδειγμα το 2002, που δεν ήθελαν γήπεδο στον Ελαιώνα. Τώρα τι άλλαξε και το θέλουν; Χάσαμε τόσα χρόνια εξαιτίας τους...

ΜΠ: Λόγω των αντιδράσεων των οπαδών δεν προχώρησε τότε το γήπεδο στον Ελαιώνα;

ΤΖ: Ε βέβαια, τι νόμιζες; Με ξέρεις τώρα... Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος στη λαϊκή επιθυμία... Μην μου πει «όχι» σε κάτι ο κόσμος, αμέσως το σταματάω. Σαν να μου δένεις τα χέρια! Περιμέναμε να συμφωνήσουν για να προχωρήσουμε...

ΜΠ: Α, δεν είναι δηλαδή ότι εσύ προτιμούσες Ελληνικό;

ΤΖ: Όχι παιδί μου...

ΜΠ: Αλήθεια, στο Γουδί γιατί δεν έγινε το γήπεδο;

ΤΖ: Δεν μπορούσαν να γίνουν μαγαζιά. Τι τα σκαλίζεις τώρα, περασμένα ξεχασμένα...

ΜΠ: Οκ. Άλλα παράπονα που έχεις από τους οπαδούς; Έλα, βγάλε τα από μέσα σου...

ΤΖ: Ρε Παναγή είπαμε, ορισμένοι είναι πολύ αχάριστοι! Εγώ τους έχω πασάδες κι αυτοί όλο γκρινιάζουν... Τους έχω φτιάξει ομάδα μοντέλο: Πρώτον, με μηδέν χρέη. Να περπατάνε με το κεφάλι ψηλά, όχι γυφτιές... Δεύτερον, όχι μόνο δεν έχουμε υποβιβαστεί αλλά απέχουμε ΠΟΛΥ από τη γραμμή του υποβιβασμού, να δες (μου δείχνει τη βαθμολογία, όντως απέχουμε). Τρίτον, τους είχα πάρει κι ένα πρωτάθλημα μια φορά, 1 στα 11 χρόνια για την ακρίβεια, not bad νομίζω, κοτζάμ Λίβερπουλ δεν έχει πάρει κανένα (ισχύει κι αυτό). Τέταρτον, παραλίγο να είχα πάρει άλλο ένα πρωτάθλημα στο παρά πέντε –και θυμάσαι τι επιτυχία έκανε το «Παρά Πέντε», όλη η Ελλάδα το έβλεπε (μου δείχνει φωτογραφία της Ζουμπουλίας). Πέμπτον, έχω πάρει και τουλάχιστον ένα πρωτάθλημα με περίπατο στη βαθμολογία του Βοτανίκ, να δες πάλι, εγώ μιλάω με ντοκουμέντα (μου δείχνει τη βαθμολογία του Βοτανίκ, όντως το είχαμε πάρει, με 36 βαθμούς διαφορά μάλιστα)... Άλλος καλός φίλος αυτός, γενικά στις παρέες μου προσέχω να έχω άτομα έξυπνα και πετυχημένα στο χώρο τους, σου είπα για τον Ντίνο, που να γνωρίσεις και τον Χρήστο, λιπάσματα πιάνει χρυσάφι γίνονται!!

ΜΠ: Σε άλλες ομάδες θα είχαν κάνει αγάλματα σε τέτοιους ιδιοκτήτες! Εδώ δεν τα αναγνωρίζει κανείς όλα αυτά τα επιτεύγματα;

ΤΖ: Ε κάτσε ρε Παναγή, το έχεσες, όχι και κανείς... Αυτοί που σου λέω είναι μια μειοψηφία, περίπου 200 άτομα και 1% τους έχουν υπολογίσει έγκυροι αναλυτές... Απλώς ακούγονται λίγο παραπάνω επειδή είναι υποκινούμενοι...

ΜΠ: Ποιος τους υποκινεί;

ΤΖ: Παλιά ο Μπόμπολας. Τώρα το σταμάτησε γιατί συμφωνήσαμε να μας φτιάξει το γήπεδο. Πιο παλιά, ο Κόκκαλης. Τους τον έκοψα κι αυτόν, τα βρήκαμε στο paintball και στο στοίχημα και γίναμε κολλητάρια. Επίσης, ένας μεγάλος υποκινητής τους ήταν το «ιδιωτικό ολυμπιακό ραδιόφωνο», μέχρι που τα τακίμιασα και με αυτούς στέλνοντας τον Τασούλη και τον Ντίνο και μόκο. Το «κρατικό ολυμπιακό ραδιόφωνο» πριν προλάβει να τους υποκινήσει το πήρα με το μέρος μου με έναν εξαιρετικό νέο δημοσιογράφο, το Χρήστο τον Κοντό, ξέρεις, της «Καθημερινής», οπότε τους έχω κάνει ματ... Το σχέδιό μου είναι να συνεργαστώ με όλους όσους παρουσίαζα ως εχθρούς μου και χρηματοδότες τους, ώστε να τους κόψω τη χρηματοδότηση από παντού και να τους εξοντώσω! Σατανικό;

ΜΠ: Ναι, αλλά τότε πώς υποκινούνται αυτοί οι 200 και κάνουν τόση φασαρία;

ΤΖ: Παιδί μου αυτοί είναι και συντονισμένοι. Εκεί οφείλονται όλα! Παρένθεση εδώ: ο συντονισμός είναι ένα εκπληκτικό φυσικό φαινόμενο, δεν θυμάμαι ακριβώς να στο περιγράψω, μου τα έχει εξηγήσει ένας άλλος φίλος μου, ο Χρήστος, εκπληκτικά μορφωμένος κι αυτός, μεγάλη τύχη που περιστοιχίζομαι από τόσο ικανά και μορφωμένα άτομα! Για παράδειγμα, ενώ βάλαμε γκολ και αυτοί ολοφάνερα μούντζωναν μέσα στο γήπεδο (μου το είπαν αυτοί οι δικοί μου, παιδιά εμπιστοσύνης, γι’ αυτό είναι οι φίλοι) μετά λόγω συντονισμού στο βίντεο φαινόντουσαν να πανηγυρίζουν! Τέλος πάντων, μην σου κάνω επίδειξη γνώσεων τώρα, το θέμα είναι ότι αυτοί είναι πολύ λίγοι. Α, να σου πω και ένα αποκλειστικό: Όπου να’ ναι θα κάνουν επεισόδια. Στανταράκι. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου είναι μαζί μου. Με αγαπάνε. Μου τα έχει εξηγήσει κι αυτά ο Ντίνος που σου έλεγα (ειλικρινά πρέπει να τον γνωρίσεις). Να μπεις για παράδειγμα σε ένα καταπληκτικό σάιτ στο ιντερνέτ, την πράσινη πόρτα, θεό με έχουν. Να δεις επιστήμονες άνθρωποι, πχ απόφοιτοι της παγκοσμίου φήμης Ιατρικής Σχολής της Τιμισοάρα πώς με στηρίζουν... Να ακούσεις στα ραδιόφωνα, πχ το εντελώς τυχαίο δείγμα που βγαίνει στην εκπομπή του Ντίνου, στάζει μέλι το στόμα τους. Ειδικά μια κυρία καταπληκτική, να δεις πόσο με αγαπάει... Με συγκινούν. Κι αυτά που σου λέω είναι εντελώς αντιπροσωπευτικά δείγματα φιλάθλων μας, έτσι; Ο μέσος όρος. Είναι τόση η αγάπη του κόσμου που φέτος κάποια παιδιά έφτιαξαν εντελώς αυθορμήτως τη γνήσια Θύρα 13, ένα νέο πολυπληθέστατο σύνδεσμο, έτσι για να φωνάζουμε όλοι μαζί, γιατί οι άλλοι δεν φωνάζανε ωραία συνθήματα και ο κόσμος δεν ακολουθούσε. Τώρα κόλαση έχει γίνει το γήπεδο!!! Αλλά κι εγώ δεν πάω πίσω σε τρέλα. Να σου πω ένα σύνθημα που ξέρω; Λοιπόν, οι κυρίες να σταματήσουν να διαβάζουν, να πάνε κατευθείαν 3 σειρές κάτω. Οκ; Πάμε: Γ... τον π... τον Ολυμπιακό! Ε; Εεε; Με πας; Τρελός ο δικός σου κι έτσι, ε;

ΜΠ: Βλέπω ότι όντως έχεις φάει ένεση με την ομάδα! Πόσα χρόνια πας γήπεδο;

ΤΖ: Τουλάχιστον 5. Να σου πω, τώρα που μιλάμε για χρόνια, θες να αναλάβεις τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της ομάδας; Μην τα φορτώσω κι αυτά στο Γιασεμή, το Χρήστο και το Ντίνο, τι να πρωτοκάνουν...

ΜΠ: Αμέ! Να σου πω όμως... Εγώ είμαι άνθρωπος του πολιτισμού, ε; Ο κόσμος που θα έρχεται στις εκδηλώσεις που θα οργανώσω, θα είναι του επιπέδου μου; Ή θα είναι απολίτιστοι;

ΤΖ: Είπαμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κρατήσουμε αυτούς τους λίγους αλητήριους μακριά από την ομάδα. Ό,τι μπορούμε. Εν ανάγκη, τη μέρα που κλείνουμε τα 100 χρόνια θα κλείσουμε το ένα πέταλο και θα φέρουμε οπαδούς του Αστέρα Τρίπολης. Μην μου στενοχωριέσαι. Για πες όμως, τι σκέφτεσαι για τη γιορτή;

ΜΠ: Να τους μοιράσουμε φανελάκια ΜΙΝΕΡΒΑ με σιδερότυπο τύπου ΜΠΛΕΚ μιας χρήσης πάνω. Και σοκολατάκια για τους τυχερούς που θα έρθουν 1,5 ώρα πριν στο γήπεδο. Και 20-30 χρυσαφί μπάλες, που τις μισές θα τις δώσουμε σε κολλητούς μας. Και να παίζουν τον ύμνο οι σαπιοκοιλιάδες της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων, που μέχρι να καταλάβεις ότι είναι ο δικός μας ύμνος αυτό που παίζουν, θα έχουν φτάσει στο «έχει όλα τα κλειδιά»...

ΤΖ: Έτσι λέει ο στίχος;

ΜΠ: Μη σώσω να ξαναβάλω το «that’s the way I like it» στα γκολ μας!!

ΤΖ: Ρε μπαγάσα Παναγή, τι φαντασμαγορικό υπερθέαμα σχεδίασες ρε πούστη!

ΜΠ: Να’ σαι καλά! Πάντως δεν φαντάζομαι διώξε-διώξε από το γήπεδο στο τέλος να μείνουμε μόνοι μας;

ΤΖ: Σου λέω έχω τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας, Ντίνος speaking. Βέβαια υπάρχει ένα προβληματάκι επειδή είναι αχανής η Λεωφόρος, αλλά don’t worry. Έτσι κι αλλιώς πάντως, και μόνος μου που λέει ο λόγος να μείνω, και τίτλους να μην πάρω, χέστηκα. Τα βρομόπαιδα να φύγουν κι όλα τα άλλα θα έρθουν, έτσι λέει ο Ντίνος. Και να σου πω κάτι; Δεν τρομάζω όταν είμαι μόνος μου. (Αλλά καλού κακού αφήνω κι ένα φως αναμμένο...)

ΜΠ: Ωραίο αυτό! Θαρραλέο! Θα το βάλω τίτλο!

ΤΖ: Να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι βρε Παναγή; Τόσα χρόνια famous rock star, μεγάλωσαν μαζί σου γενιές και γενιές, πώς και δεν είχε ακούσει ποτέ κανείς ότι είσαι Παναθηναϊκός;

ΜΠ: Α, είμαι κι εγώ low profile σαν εσένα.

ΤΖ: Το ήξερα εγώ ότι είσαι άνθρωπός μου... Οι χαμηλοί τόνοι μου και το χαμόγελό μου, αυτά με χαρακτηρίζουν!

ΜΠ: Να κλείσουμε τη συνέντευξη με μερικές γρήγορες ερωτήσεις-απαντήσεις ως φόρο τιμής στην οξυδέρκεια; Λοιπόν, αν ήσουν ποδοσφαιριστής ποιος θα ήσουν;

ΤΖ: Ο Βύντρα.

ΜΠ: Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχεις κάνει στον Παναθηναϊκό;

ΤΖ: Που έδιωξα τον Επαλέ.

ΜΠ: Ποια ποδοσφαιρική διοργάνωση δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

ΤΖ: Το Ράλι Αχαιός του 1986. «Γκίνια που έχει ο άνθρωπος»...

ΜΠ: Πώς πιστεύεις ότι τα έχεις πάει μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό;

ΤΖ: Δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής τα έχω καταφέρει μια χαρά.

ΜΠ: Ποιες θεωρείς τις πιο σημαντικές αρετές ενός ανθρώπου;

ΤΖ: Υπομονή και στήριξη.

ΜΠ: Αγαπημένη ιστορική προσωπικότητα;

ΤΖ: Η Μαρία Αντουανέτα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τελικά δεν έδωσαν σ’ αυτούς τους τύπους που δεν είχαν ψωμί, να φάνε παντεσπάνι...

ΜΠ: Αγαπημένη κινηματογραφική προσωπικότητα;

ΤΖ: Ο Γκοντζίλα.

ΜΠ: Αγαπημένος ήρωας κόμικ;

ΤΖ: Ο Ρανταπλάν.

...Κάπου εδώ τελείωσε αυτή η καταπληκτική συνέντευξη. Στη συνέχεια το αφεντικό μου επιβεβαίωσε πόσο απλός, καταδεκτικός και προσιτός άνθρωπος είναι, καθώς πρώτα για τις ανάγκες της φωτογράφησης χάλασε ένα ολοκαίνουργιο κοστούμι για να φωτογραφηθεί σουρεαλιστικά μέσα σε έναν εκσκαφέα και στη συνέχεια, σε ένα κρεσέντο γενναιοδωρίας, χάρισε μία μπάλα (οκ, όχι από τις καλές, τις χρυσαφί, αλλά πάντως με αυτόγραφό του πάνω) στον οδηγό του εκσκαφέα για τη γυναίκα του (μην λέμε ονόματα τώρα, you know who!). Είμαι βέβαιος ότι πολλοί αναγνώστες θα ευχηθούν και οι δύο συντελεστές της συνέντευξης να βραβευτούμε. Ο ένας με το βραβείο «Πούλιτζερ» και ο άλλος με το βραβείο «Πούλησε»!

ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΜΟΥ:

Εντάξει, το κείμενο είναι προφανώς σατιρικό. Πρέπει όμως να ευχαριστήσουμε τους δύο πραγματικούς χαρακτήρες στους οποίους βασιστήκαμε, γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των παραπάνω είναι απόψεις που πραγματικά έχουν εκφράσει! Και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα...απλώς τα έχουν εφαρμόσει. Μιλάμε για ανθολογία!

Filippos - Μέλος του συνδέσμου του Παναθηναϊκού GWF

Green Web Fans